Choroba Parkinsona: objawy, przyczyny i leczenie

Choroba Parkinsona (ang. Parkinson’s disease, PD, łac. morbus Parkinsoni, dawniej drżączka poraźna, paralysis agitans) to choroba zwyrodnieniowa ośrodkowego układu nerwowego, samoistna, wolno, stopniowo postępująca. Schorzenie przynależy do chorób układu pozapiramidowego.

Nazwa wywodzi się od nazwiska londyńskiego lekarza Jamesa Parkinsona. Był on pierwszym, który rozpoznał i opisał objawy tej dolegliwości w 1817 roku.

Objawy choroby Parkinsona

  • pochylenie sylwetki,
  • spowolnienie ruchów,
  • delikatne drżenie dłoni (najczęściej jednej),
  • zachwiania równowagi (w szczególności podczas wstawania oraz w trakcie zmiany kierunku ruchu),
  • problemy ze wstawaniem z pozycji siedzącej,
  • wolny chód,
  • drżenie rąk (lub rzadko nóg bądź głowy),
  • sztywność mięśni,
  • spadek wyrazistości mimiki,
  • kłopoty w trakcie przełykania,
  • kłopoty z mówieniem,
  • kłopoty z pisaniem.

Przyczyny

Choroba spowodowana jest obumieraniem nerwowych komórek, które zlokalizowane są w istocie czarnej – wytwarzają one dopaminę. Prowadzi to do uszkodzenia bądź całkowitego przerwania wewnątrz mózgowego systemu połączeń komunikacyjnych.

Czynniki ryzyka

  • wiek– to główny czynnik ryzyka. Choroba dotyka głównie osoby w wieku średnim bądź późnym wieku starczym.
  • płeć – większą zachorowalność notuje się u mężczyzn niż u kobiet.
  • dziedziczność – czynniki genetyczne nieznacznie podnoszą ryzyko zachorowania na chorobę Parkinsona.
  • estrogen – zbyt niski poziom estrogenu może podnosić ryzyko wystąpienia choroby.
  • oddziaływanie pestycydów oraz środków chwastobójczych – nieustanny kontakt ze środkami chwastobójczymi oraz pestycydami znacznie zwiększa ryzyko pojawienia się choroby. Najbardziej zagrożone są osoby pochodzące z obszarów wiejskich, które zajmują się uprawą bądź hodowlą.

Diagnostyka

Nie istnieje konkretny test, który potwierdzałby zachorowanie na Parkinsona. Diagnoza stawiana jest na podstawie widocznych, klinicznych objawów. Jest to jednak często utrudnione, gdyż obserwowane symptomy są nierzadko odbierane jako następstwa procesu starzenia- szczególnie u osób w podeszłym wieku.

Pomocna w rozpoznaniu schorzenia może być metoda, którą wykorzystuje się w jej leczeniu – lewodopa. Jeśli pacjent na nią zareaguje i nastąpi zmiana objawów oznacza to że choruje na Parkinsona.

Leczenie choroby Parkinsona

Jest to schorzenie, które nie wymaga hospitalizacji. Najpopularniejszą metodą leczenia jest farmakoterapia. Zalecane są również zabiegi fizykoterapeutyczne oraz kąpiele czy masaże. Głównym założeniem leczenia jest poprawa komfortu życia osoby chorej poprzez zahamowanie postępu choroby.

Niezwykle popularną metodą terapii choroby Parkinsona jest lewopoda. Ten sposób leczenia funkcjonuje od początku lat 60. Jest to substancja, która w naturalny sposób występuje u roślin oraz zwierząt. Lewopoda jest prekursorem dopaminy. Podanie jej pacjentowi skutkuje zmianie środka w dopaminę przez komórki nerwowe mózgu. W ten sposób możliwe staje się zlikwidowanie licznych, uciążliwych objawów choroby.

W przypadku gdy tradycyjne leczenie farmakologiczne nie przynosi żadnych skutków zaleca się specjalistyczne zabiegi neurochirurgiczne. Zabiegiem, który wykonywany jest najczęściej jest palidotomia. Polega ona na przecięciu struktur, które zlokalizowane są w tzw. gałce bladej. Zabieg ma na celu zmniejszenie bądź usunięcie drżenia.

Inną popularną metodą jest tzw. talamotomia. Polega ona na zniszczeniu przez chirurga niewielkiego obszaru o nazwie wzgórze, który stanowi skupisko istoty szarej. Ma to na celu wyeliminowanie jednostronnego drżenia. Zgodnie ze statystykami, zabieg ten umożliwia pozbycie się drżenia u około 80-90% pacjentów.

Profilaktyka

Do dnia dzisiejszego badania naukowe nie wykazały sposobu zapobiegania chorobie Parkinsona. Mimo to każde nowe testy uwidaczniają kolejne czynniki, które mogą wpływać na zmniejszenie ryzyka pojawienia się choroby. Należą do nich między innymi:

  • stosowanie powszechnych środków przeciwbólowych (jak np. aspiryna),
  • ćwiczenia fizyczne,
  • picie kawy (kofeina),
  • dieta bogata w tłuszcze nienasycone.

Ciekawostki

  • Choroba Parkinsona nie odbiera sprawności intelektualnej,
  • do osłabienia działania leków stosowanych w leczeniu parkinsonizmu dochodzi jeśli stosowana jest dieta bogata w białko, z tego powodu medykamenty powinny być zażywane co najmniej pół godziny przed głównymi posiłkami,
  • zdarza się, że osoby chore w wyniku upośledzenia mimiki twarzy mają problemy z okazywaniem emocji, w takiej sytuacji powinny mówić o tym co czują.
Może ci się spodobać również
Zostaw odpowiedź

Twoj adres e-mail nie bedzie opublikowany.