Półpasiec oczny
Wikipedia
Półpasiec oczny jest bardzo specyficzną odmiana tego schorzenia, ponieważ może doprowadzić w konsekwencji do znacznego pogorszenia widzenia, bądź w skrajnych przypadkach nawet do całkowitej utraty wzroku. Jeśli już podczas pierwszej wizyty w gabinecie lekarskim – u lekarza pierwszego kontaktu, stwierdza on że pacjent może chorować właśnie na tę odmianę półpaśca w pierwszej kolejności zostanie on skierowany do okulisty.
Stała kontrola specjalisty jest niezbędna, z tego powodu wiele osób kierowana jest na leczenie szpitalne, a schorzenie o takim przebiegu uznawane jest za postać kliniczną wymagającą hospitalizacji.
Powikłania półpaśca ocznego
Schorzenie wywołane jest przez wirus ospy wietrznej, który atakuje nerw trójdzielny, również jego I gałąź stanowiącą nerw oczny. Półpasiec oczny uznawany jest za bardzo niebezpieczną chorobę, gdyż u mniej więcej połowy pacjentów stwierdzane są powikłania powiązane przede wszystkim z narządem wzroku:
- Zapalenie tęczówki,
- Zapalenie rogówki,
- Zapalenie ciała rzęskowego.
Pośród ciężkich powikłań wyróżnia się:
- Zapalenie naczyń w obrębie siatkówki,
- Zapalenie tylnego odcinka błony naczyniowej oraz siatkówki,
- Postępująca zewnętrzna martwica siatkówki – PORN,
- Ostra martwica siatkówki – ARN.
Niebezpieczeństwem jest fakt, że mogą one doprowadzić do znacznego upośledzenia widzenia, a nawet utraty wzroku.
Poza powikłaniami ocznymi półpasiec oczny może również stanowić przyczynę pojawienia się zmian neurologicznych. Pośród możliwych powikłań z tej dziedziny wyróżniamy:
- Uszkodzenie nerwów czaszkowych,
- Nerwobóle – neuralgia półpaścowi występuje u około ¼ pacjentów, jednak u około 5% utrzymuje się ona nawet przez pół roku,
- Zapalenie rdzenia kręgowego,
- Silne bóle głowy,
- Zapalenie mózgu,
- Zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych,
- Zespół Guillaina-Barrego,
- Zaburzenia czucia skornego.
Jakie objawy daje półpasiec oczny?
Charakterystyczne dla tej odmiany choroby jest pojawianie się zmian pęcherzowych na czole, nosie, powiekach oraz skroniach. Bardzo często występuje stan zapalny w obrębie powiek, owrzodzenie rogówki oka, przekrwienie spojówki, czasami również dochodzi do zapalenia tęczówki oka. W skrajnych przypadkach do pojawienia się nacieków i nadżerek na rogówce. Ta odmiana półpaśca wyróżnia się również dużą bolesnością.
Na samym początku półpasiec zdaje się przypominać zwykłe przeziębienie. Jednak w miarę postępu choroby pojawiają się nowe objawy. Wysypka lokalizuje się na czole, skroni i powiece, wzdłuż przebiegu zajętego przez wirus nerwu. Pęcherzyki mają szorstką powierzchnię, a pomiędzy nimi obserwujemy fragmenty nie zmienionej chorobowo skóry. Od samego początku osoba chora uskarża się na silne dolegliwości bólowe, tzw. nerwobóle, których nie da się zniwelować stosowaniem leków o działaniu przeciwbólowym.
Pęcherzyki na spojówce i rogówce pojawiają się w około 50% przypadków. W obrębie oka pacjent odczuwa ból oraz silne pieczenie. Jeśli dochodzi do wystąpienia pęcherzyków w oku to powodują one w tej lokalizacji owrzodzenia, bardzo podatne na zakażenia. Dokładny rodzaj zakażenia sprzężony jest w momentem, w przebiegu choroby, w którym dojdzie do jego pojawiania się.
Leczenie półpaśca ocznego
Jeśli u chorego doszło do zapalenia rogówki spowodowanego przez wirus półpaśca VZV to postępowanie lecznicze ustalane jest indywidualnie na podstawie oceny rozległości występujących zmian oraz intensywności przebiegu infekcji.
Ważne jest aby nie zwlekać z udaniem się do lekarza. Skuteczność leczenia antywirusowego uzależniona jest bowiem od tego kiedy zostanie ono wdrożone – najlepiej w ciągu pierwszych 3 dni od momentu pojawienia się wysypki.
Zastosowanie znajdują metody leczenia miejscowego, preparatami przeciwwirusowymi – idoksyurydyna czy acyklowir. Oprócz tego u chorych wykorzystuje się również preparaty steroidowe – aerosol lub maść, w obrębie zmian skórnych. Jeśli dochodzi do pojawienia się ciężkich powikłań ocznych to zastosowanie znajdują również krople steroidowe. W niektórych cięższych przypadkach wykorzystuje się również antybiotyki, w celu zapobieżenia wystąpieniu wtórnych infekcji bakteryjnych.