Choroba Leśniowskiego – charakterystyka dolegliwości, podstawowe badania i sposoby leczenia

Choroba Leśniowskiego to choroba zapalna jelit, której nazwa wywodzi się z języka angielskiego (Inflammatory Bowel Diseases – IBD). Bardzo trudno jest określić konkretne przyczyny tej choroby, dlatego też zanim dojdzie do postawienia ostatecznej diagnozy specjaliści przyjmują potencjalne hipotezy, a następnie wykluczają lub potwierdzają dysbiozy.

Najczęściej chorującymi pacjentami na chorobę Leśniowskiego są osoby zakażone bakteriami chorobotwórczymi, dodatkowo mające mocno osłabiony układ immunologiczny, zaburzenia w mikroflorze jelit oraz niedobór bakterii ochronnych. Zanim dojedzie do stwierdzenie zachorowania na chorobę Leśniowskiego pacjenci są kierowani na różnego rodzaju badania mikroflory jelit np. badanie KyberKompaktPro. Więcej szczegółowych informacji o badaniu KyberKompaktPro można dowiedzieć się na instytut mikroekologii.

Diagnostyka  i objawy choroby Leśniowskiego

Diagnostyka choroby Leśniowskiego rozpoczyna się od zbadania zmian zapalnych przewodu pokarmowego. Zmiany badane są za pomocą przeróżnych metod i technik, pozwalających stwierdzić obecne dysfunkcję na wybranym odcinku lub całej długości przewodu pokarmowego.

Choroba Leśniowskiego jest bardzo trudna do rozpoznania, ponieważ daje objawy mogące przypominać inne dolegliwości i zróżnicowany obraz kliniczny. Do najczęściej pojawiających się objaw choroby Leśniowskiego należą:

•       regularne bóle brzucha
•       cykliczne biegunki
•       nagły spadek masy ciała
•       zmiany okołoodbytnicze
•       przetoki wewnętrzne i zewnętrzne
•       stany zapalne skóry
•       zmiany zakrzepowo-zatorowe
•       zapalenie tęczówki

Diagnostyka choroby rozpoczyna się od szczegółowego wywiadu z pacjentem oraz przeprowadzenia licznych badań endoskopowych, radiologicznych, histopatologicznych i laboratoryjnych wraz z kliniczną oceną pacjenta. Pacjenci, u których podejrzewana jest choroba Leśniowskiego muszą być pod stałą kontrolą lekarską.

Przyczyny choroby Leśniowskiego

Do głównych czynników znacząco wpływających na powstanie i rozwój choroby Leśniowskiego należą:

•       uwarunkowania genetyczne (osoby z rodziny cierpiące na zapalenie jelit)
•       niska odporność układu immunologicznego (częste choroby i infekcje o pochodzeniu bakteryjnym)
•       palenie papierosów
•       stosowanie antykoncepcji w postaci tabletek hormonalnych
•       długotrwałe przyjmowanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych

Należy pamiętać, że choroba Leśniowskiego nie ma ściśle określonych przyczyn jej występowania, dlatego też wymienione przesłanki niekoniecznie muszą wskazywać na tego typu dolegliwość.

Leczenie choroby Leśniowskiego

W celu leczenia choroby Leśniowskiego stosowane są różnego rodzaju leki przeciwzapalne oraz immunosupresanty. Pacjenci z podejrzeniem lub potwierdzoną chorobą Leśniowskiego powinni zastosować dietę eliminacyjną opartą na wynikach badań alergii igG zależnej. Wykluczenie potencjalnie uczulających składników w codziennej diecie pozwala przywrócić organizmowi prawidłowe działanie i zredukować objawy chorobowe.

Ponadto pacjent samodzielnie powinni zadbać o swoje zdrowie np. poprzez zmianę codziennych nawyków żywieniowych oraz przyjmowanie suplementów diety. Probiotyki w chorobie Leśniowskiego są, jak najbardziej wskazane, pozwalają utrzymać odpowiednie warunki do życia dobrych bakterii.

W diecie osób cierpiących na chorobę Leśniowskiego wyeliminować należy niezdrowe tłuszcze (smażone potrawy i tłuste mięso), a także ograniczyć dostarczanie dużej ilości błonnika. Przygotowywane posiłki powinni mieć półpłynną konsystencję oraz łagodny smak. Dodatkowo poleca się całkowicie wykluczyć spożywanie produktów i przetworów mlecznych.