Sarkoidoza: objawy, przyczyny i leczenie
Wikipedia
Sarkoidoza (łac. sarcoidosis, choroba Besniera-Boecka-Schaumanna) to schorzenie, które może powstać w niemal każdym organie ludzkiego ciała. Do najczęściej spotykanych lokalizacji zalicza się płuca oraz węzły chłonne.
Wywodzi się ono z układu odpornościowego. Typowe dla tego schorzenia jest pojawiania się ziarniniaków czyli niewielkich zapalnych grudek, które nie ulegają martwicy.
U większości pacjentów obserwuje się powolne i stopniowe uwidacznianie się objawów sarkoidozy, jednakże możliwe jest również gwałtowne wystąpienie objawów chorobowych.
W początkowej diagnostyce mylący może być obraz uzyskany poprzez wykonanie zdjęcia RTG płuc, gdyż sarkoidoza przypomina gruźlicę lub chłoniaka.
Przyczyny
Wśród przyczyn sarkoidozy wymieniane są czynniki wirusowe, genetyczne oraz autoimmunologiczne, jednak pomimo wielu różnych teorii jej przyczyny pozostają nieznane.
Objawy sarkoidozy
Choroba może pojawić się nagle, mimo to zazwyczaj objawy występują stopniowo.
- uporczywe zmęczenie,
- wyczerpanie,
- poczucie braku energii,
- duszności,
- ataki ostrego oraz suchego kaszlu,
- podwyższona temperatura ciała,
- bóle o rozmaitym natężeniu,
- zamazane widzenie,
- suchość oczu,
- krótki oddech,
- uszkodzenia na skórze,
- guzki, zmiany guzowate oraz nacieki na skórze.
Leczenie sarkoidozy
W trakcie leczenia choroby stosowane są rozmaite sposoby. Do najczęstszych należy podawanie chorym encortonu, w zróżnicowanej dawce i formie farmaceutyku, zależnie od stanu chorego.
Stosowana jest także sterydoterapia, mogą się jednak pojawić skutki uboczne jak: zaćma, nadwaga, cukrzyca posterydowa oraz bardzo rzadko zaburzenia psychiczne.
Są także inne metody leczenia przy zastosowaniu środków immunopresyjnych lub przeciwmalarycznych – jednakże ich skuteczność jest wątpliwa.