Wąglik: objawy, przyczyny i leczenie

Wąglik stanowi bardzo niebezpieczną chorobę zakaźną występującą przede wszystkim u zwierząt przeżuwaczy. Może dojść do przeniesienia schorzenia na człowieka w wyniku kontaktu ze zwierzęciem, bądź zainfekowanym mięsem.

Choroba występowała już w czasach starożytnych. Obecnie jest raczej rzadko spotykana, a jej przypadki notuje się niemal wyłącznie w krajach, które nie przeprowadzają weterynaryjnych kontroli mięsa.

Postaci wąglika

  • Skórna,
  • Jelitowa,
  • Płucna.

Przyczyny

  • Zjedzenie zainfekowanego mięsa,
  • W sprzyjających okolicznościach zakażenie może przeniknąć do organizmu drogą oddechową,
  • Bezpośredni kontakt z chorym zwierzęciem – najczęściej jedynie w sytuacji gdy odchody dostaną się na świeże rany na skórze,
  • Zwierzęta chorują najczęściej na skutek zjedzenia paszy zawierającej przetrwalniki laseczki wąglika.

Objawy wąglika

Postać skórna

  • Bóle głowy,
  • Gorączka,
  • Powiększenie okolicznych węzłów chłonnych,
  • Charakterystyczne zmiany na skórze – początkowo wąglik na skórze objawia się jako plamka, która zmienia się w grudkę, a następnie w pęcherzyk, w którym znajduje się treść surowicza, a z czasem jedynie krwista. Na środku powstałego pęcherzyka lokalizuje się ciemny punkt. Gdy pęcherzyk ulega przyschnięciu powstaje czarny strup. Zauważalne jest zaczerwienienie – stan zapalny dookoła strupka oraz drobne pęcherzyki. Wytwarza się naciek, nie powoduje bólu, jednak zajmuje tkanki dookoła. Skóra przy zmianach ma kolor fioletowy, tkanki dookoła zmian puchną.

Postać jelitowa – śmiertelność tej postaci wąglika sięga 50%.

  • Podwyższona temperatura ciała,
  • Nudności,
  • Wymioty,
  • Silne bóle brzucha,
  • Objawy przypominające zatrucie pokarmowe,
  • Krwista biegunka.

Postać płucna – większość przypadków prowadzi do śmierci chorego.

  • Duszności,
  • Kaszel,
  • Krwioplucie,
  • Podwyższona temperatura ciała,
  • Dreszcze,
  • Rozpad tkanek,
  • Sinica,
  • Krwotok.

Diagnostyka

Konieczne jest wnikliwe przeanalizowanie występujących u osoby chorej objawów klinicznych. Lekarz w celu poparcia tezy o wągliku zleca badania laboratoryjne – w rozmazie krwi będą widoczne charakterystyczne laseczki wąglika. Dodatkowy element diagnostyczny stanowi próba biologiczna.

Leczenie wąglika

W przypadku stwierdzenia zachorowania u człowieka stosuje się wysokie dawki antybiotyków. Konieczne jest również skrupulatne przestrzeganie zasad higieny osobistej, dobrze również aby na czas leczenia chory pozostał w izolacji aby uniknąć rozprzestrzenienia się groźnej choroby.

Błędne rozpoznanie schorzenia często skutkuje zbyt późnym wdrożeniem odpowiedniego leczenia co może spowodować zgon.

Może ci się spodobać również
Zostaw odpowiedź

Twoj adres e-mail nie bedzie opublikowany.