Szpiczak mnogi: objawy, przyczyny i leczenie

Szpiczak mnogi jest to choroba nowotworowa dotycząca układu krwiotwórczego. Ilość zachorowań rośnie wraz z wiekiem. Bardzo rzadko notowane są przypadki zachorowań pośród dzieci, nastolatków oraz młodych osób dorosłych. Najwięcej zachorowań pojawia się u 50-70 latków.

Zauważalna jest niewielka przewaga zachorowań u mężczyzn w stosunku do kobiet. Schorzenie sprawia, że komórki plazmatyczne są w stanie wyprodukować znacznie wyższą ilość przeciwciał, bądź wytwarzają jedynie ich fragmenty co wywołuje upośledzenie odporności organizmu i zwiększenie podatności na różnego rodzaju infekcje.

Przyczyny

Nie została poznana dokładna precyzyjna przyczyna powstawania tego schorzenia, jednak ze względu na przeciętny wiek pacjentów borykających się z tą chorobą przypuszcza się, że na jego wystąpienie wpływać mogą:

• Zmiany hormonalne zachodzące w organizmie,
• Osłabienie układu odpornościowego związane bezpośrednio z wiekiem,
• Kumulacja oddziałujących na organizm przez całe życie czynników środowiskowych,
• Narażenie na kontakt z środkami chemicznymi o silnym działaniu,
• Narażenie na oddziaływanie promieniowania,
• Czynniki genetyczne.

Rodzaje

• Szpiczak mnogi umiejscowiony,
• Bezobjawowy szpiczak mnogi,
• Aktywny szpiczak mnogi – dający objawy.

Objawy szpiczaka mnogiego

• Występowanie patologicznych złamań kości,
• Bóle kości,
• Hiperkalcemia,
• Niewydolność nerek,
• Anemia,
• Silnie krwawiące dziąsła,
• Ułatwione powstawanie siniaków,
• Częste zakażenia – zapalenie płuc,
• Upośledzenie funkcjonowania układu odpornościowego,
• Podwyższenie poziomu wapnia we krwi,
• Powtarzające się infekcje wywołane przez immunosupresję i neutropenię,
• Wyższy poziom białka (krew i/lub mocz).

Diagnostyka

Diagnoza stawiana jest przez lekarza specjalizującego się w chorobach dotyczących krwi czyli hematologa. W celu stwierdzenia schorzenia konieczne jest wykonanie następujących badań:

• Badanie moczu,
• Badanie krwi,
• Biopsja szpiku,
• Badanie kości.

Leczenie szpiczaka mnogiego

Jego sedno leży w chemioterapii. Chory poddawany jest zabiegom – najczęściej są to trzy dawki. Następnym krokiem jest pobranie komórek macierzystych z krwi obwodowej. Osobie chorej podaje się wysoką dawkę melfalanu – leku cytostatycznego po czym dokonuje się przeszczepienia pobranych wcześniej komórek.

W terapii wskazany jest również ruch. Uzależniony oczywiście od sprawności chorego. Polecany się basen, jazda na rowerze, joga jak również spacery na świeżym powietrzu.

Rokowania

Osoby, u których wykryty zostanie szpiczak mnogi przeżywają najczęściej od kilku miesięcy do maksymalnie 3 lat.