Szpiczak mnogi: objawy, przyczyny i leczenie

Szpiczak mnogi jest to choroba nowotworowa dotycząca układu krwiotwórczego. Ilość zachorowań rośnie wraz z wiekiem. Bardzo rzadko notowane są przypadki zachorowań pośród dzieci, nastolatków oraz młodych osób dorosłych. Najwięcej zachorowań pojawia się u 50-70 latków.
Zauważalna jest niewielka przewaga zachorowań u mężczyzn w stosunku do kobiet. Schorzenie sprawia, że komórki plazmatyczne są w stanie wyprodukować znacznie wyższą ilość przeciwciał, bądź wytwarzają jedynie ich fragmenty co wywołuje upośledzenie odporności organizmu i zwiększenie podatności na różnego rodzaju infekcje.
Przyczyny
Nie została poznana dokładna precyzyjna przyczyna powstawania tego schorzenia, jednak ze względu na przeciętny wiek pacjentów borykających się z tą chorobą przypuszcza się, że na jego wystąpienie wpływać mogą:
- Zmiany hormonalne zachodzące w organizmie,
- Osłabienie układu odpornościowego związane bezpośrednio z wiekiem,
- Kumulacja oddziałujących na organizm przez całe życie czynników środowiskowych,
- Narażenie na kontakt z środkami chemicznymi o silnym działaniu,
- Narażenie na oddziaływanie promieniowania,
- Czynniki genetyczne.
Rodzaje
- Szpiczak mnogi umiejscowiony,
- Bezobjawowy szpiczak mnogi,
- Aktywny szpiczak mnogi – dający objawy.
Objawy szpiczaka mnogiego
- Występowanie patologicznych złamań kości,
- Bóle kości,
- Hiperkalcemia,
- Niewydolność nerek,
- Anemia,
- Silnie krwawiące dziąsła,
- Ułatwione powstawanie siniaków,
- Częste zakażenia – zapalenie płuc,
- Upośledzenie funkcjonowania układu odpornościowego,
- Podwyższenie poziomu wapnia we krwi,
- Powtarzające się infekcje wywołane przez immunosupresję i neutropenię,
- Wyższy poziom białka (krew i/lub mocz).
Diagnostyka
Diagnoza stawiana jest przez lekarza specjalizującego się w chorobach dotyczących krwi czyli hematologa. W celu stwierdzenia schorzenia konieczne jest wykonanie następujących badań:
- Badanie moczu,
- Badanie krwi,
- Biopsja szpiku,
- Badanie kości.
Leczenie szpiczaka mnogiego
Jego sedno leży w chemioterapii. Chory poddawany jest zabiegom – najczęściej są to trzy dawki. Następnym krokiem jest pobranie komórek macierzystych z krwi obwodowej. Osobie chorej podaje się wysoką dawkę melfalanu – leku cytostatycznego po czym dokonuje się przeszczepienia pobranych wcześniej komórek.
W terapii wskazany jest również ruch. Uzależniony oczywiście od sprawności chorego. Polecany się basen, jazda na rowerze, joga jak również spacery na świeżym powietrzu.
Rokowania
Osoby, u których wykryty zostanie szpiczak mnogi przeżywają najczęściej od kilku miesięcy do maksymalnie 3 lat.