Wirusowe zapalenie wątroby

Wirusowe zapalenie wątroby jest schorzeniem narządu wątroby, którą wywołuje zakażenie wirusowe. W potocznym języku nazywana „żółtaczką”. Jednakże jest to określenie błędne i niemedyczne. W terminologii medycznej oznacza jedynie zażółcenie powłok skórnych, co sprawia, że takie określanie tego schorzenia jest nieprecyzyjne gdyż konkretne odmiany przebiegają w różnorodny sposób, nie zawsze z żółceniem skóry.
Czynniki wywołujące
- wirus zapalenia wątroby typu A,
- wirus zapalenia wątroby typu B,
- wirus zapalenia wątroby typu C,
- wirus zapalenia wątroby typu D,
- wirus zapalenia wątroby typu E,
- wirus zapalenia wątroby typu G,
- SENV,
- adenowirusy,
- Wirus grypy,
- Coxsackie B,
- CMV – wirus cytomegalii,
- EBV – wirus mononukleozy zakaźnej,
- wirus opryszczki pospolitej (HSV),
- wirus ospy wietrznej i półpaśca (VZV),
- wirus świnki,
- wirus różyczki,
- wirus żółtej febry.
Diagnostyka:
- wywiad lekarski,
- badanie fizykalne,
- u osób posiadających przesłanki epidemiologiczne oznaczenie poziomu enzymów wątrobowych,
- wykonanie testów serologicznych.
Objawy wirusowego zapalenie wątroby
Objawami pojawiającymi się w przebiegu WZW, podobnymi we wszystkich rodzajach wirusa są:
- zażółcenie skóry,
- ściemnienie moczu,
- rzadko odbarwienie stolca,
- brak apetytu,
- nudności,
- wymioty,
- stany podgorączkowe,
- bóle mięśni, kości, stawów,
- ogólne osłabienie,
- rzadko świąd skóry,
- delikatny ból i uczucie rozpierania w prawym podżebrzu spowodowane powiększeniem wątroby,
- bardzo rzadko – krwawienia z nosa, dziąseł, oraz śpiączka wątrobowa.
Leczenie wirusowego zapalenie wątroby
Wirusowe zapalenie wątroby charakteryzujące się średnio ciężkim przebiegiem, jest leczone w warunkach szpitalnych od 4 do 6 tygodni. Po wyjściu ze szpitala pacjent konsultuje się ze swoim lekarzem rodzinnym, który zwykle odsyła na kolejne kontrole w poradni chorób wątroby lub poradni hepatologicznej.
Przypadki o normalnym przebiegu wymagają stosowania diety wątrobowej przez pół roku oraz nie spożywania alkoholu przez rok. Przez co najmniej kilka miesięcy konieczne jest unikanie ciężkiego wysiłku fizycznego.