Półpasiec w ciąży – czy zagraża dziecku?

Półpasiec stanowi niejako następstwo, odnowienie choroby u osób, które już wcześniej, najczęściej w dzieciństwie przeszły ospę wietrzną. Zachorowanie na tą bolesną i groźną dolegliwość w czasie ciąży zdarza się niezwykle rzadko, jednak w tym okresie tak ważnym dla mamy i maleństwa konieczna jest wzmożona ostrożność. Schorzenie przenosi się drogą kropelkową, zarazić można się również poprzez bezpośredni kontakt z jej krwią czy używanymi przez nią rzeczami. Należy więc zrezygnować z odwiedzin na czas kilku tygodni i pozostać jedynie przy kontakcie telefonicznym jeśli ktoś bliski zachoruje.

Absolutnie kobieta w ciąży nie powinna zmieniać opatrunków na pęcherzach ponieważ poprzez ich surowiczą wydzielinę również może zachorować.

Pamiętajmy, że półpasiec nie powinien rozwinąć się u osoby, która nie przeszła ospy wietrznej w dzieciństwie, gdyż to właśnie wirus, który w tamtym czasie dostał się do organizmu pozostaje „uśpiony” w zwojach nerwów czuciowych i przy zaistnieniu odpowiednich czynników ulega reaktywacji.

Od kogo można się zarazić?

Kobieta w ciąży jak i każdy inny człowiek może zarazić się półpaścem od osoby chorej właśnie na to schorzenie jak również na ospę wietrzną. Tak więc chorujących na „wiatrówkę” również należy unikać, ponieważ nawet jeśli nie chorowaliśmy na ospę to właśnie teraz możemy ją złapać. Zdarza się również że nie jest konieczny kontakt z osobą chorą aby wirus się uaktywnił, czasem dzieje się to samoistnie, a przynajmniej zgodnie z obecną wiedzą medyczną tak uważamy, nie znając czynników, które powodują, że wirus powraca.

Jak objawia się półpasiec w ciąży?

Objawy półpaśca u kobiety ciężarnej właściwie niczym nie różnią się od tych jakie obserwujemy u innych osób. Pamiętać należy jednak, że wiele z nich może oddziaływać na płód, dlatego konieczne jest jak najszybsze udanie się do lekarza, a w większości przypadków kobieta kierowana jest do szpitala w celu zapewnienia jej i dziecku stałej opieki, kontroli płodu oraz dawek leków.

Do objawów zaliczamy:

• Ból i pieczenie,
• Nudności,
• Wymioty,
• Biegunki,
• Dreszcze,
• Gorączka,
• Silny świąd i mrowienie,
• Problemy z oddawaniem moczu,
• Wysypka – najpierw guzki, potem pęcherze wypełnione treścią surowiczą,
• Neuralgia.

Zdiagnozowanie schorzenia zwykle nie stanowi problemu, ponieważ objawy charakterystycznie układają się na ciele, tak więc możliwe jest szybkie wdrożenie odpowiedniego leczenia.

Wpływ półpaśca na rozwój płodu

Jeśli do zachorowania matki dojdzie w trakcie pierwszego trymestru ciąży istnieje znaczące ryzyko uszkodzenia płodu w sposób trwały. Pojawienie się półpaśca w drugim bądź trzecim trymestrze stanu błogosławionego niesie za sobą znacznie mniejsze komplikacje rozwojowe, ponieważ dziecko jest już bardziej rozwinięte. Pojawia się za to ryzyko, że noworodek zachoruje na ospę wietrzną. Zdarza się, że do zachorowania dziecka na „wiatrówkę” dochodzi po upływie kilku dni po porodzie – w tym czasie zarówno mama jak i jej pociecha wykazują niską odporność. Nowonarodzone dzieci chorują najczęściej przez okres około 10 dni, w tym czasie ich stan określa się jako bardzo ciężki i może wiązać się to z bezpośrednim zagrożeniem dla życia.

Właściwie na każdym etapie ciąży zachorowanie na półpaśca określa się jako duże zagrożenie. Wynika to z faktu możliwości wystąpienia ciężkich następstw choroby u nienarodzonego dziecka. Do powikłań półpaśca u płodu oraz u noworodków zaliczamy:

• Wady narządu wzroku,
• Wady układu moczowego,
• Wystąpienie niedorozwoju kończyn co wiąże się z upośledzeniem fizycznym.

Leczenie półpaśca w ciąży

Najważniejszym elementem w trakcie ciąży jest ogromna dbałość o własny organizm, ponieważ jak to jest często określane w tym czasie stanowi on niejako „inkubator” dla nowego życia. Najlepiej oczywiście jeśli nie dopuścimy do zachorowania na tę groźną chorobę. Jeśli jednak tego nie uda się uniknąć, bardzo ważne jest aby udać się do lekarza pierwszego kontaktu już z pierwszymi objawami, aby leczenie mogło zostać zdrożone jak najprędzej.
Terapia półpaśca u kobiet ciężarnych nie różni się znacząco od terapii każdej innej chorej osoby. Podawane są leki o działaniu przeciwwirusowym najczęściej acyklowir.

Oprócz leków działających na wirusy możliwe jest również wprowadzenie działania objawowego – różnego rodzaju preparaty dostępne bez recepty oraz domowe metody łagodzące ból, swędzenie i pieczenie. Przed ich zastosowaniem jednak poradźmy się lekarza lub farmaceuty w celu dobrania najlepszych dla kobiet w ciąży, oprócz tego dokładnie stosujmy się do zaleceń na ulotce załączonej do leku.

Wśród środków wspomagających leczenie wymienić należy:

• Leki o działaniu przeciwbólowym – paracetamol,
• Chłodne kąpiele oraz stosowanie zimnych okładów – zapobiegają i łagodzą pęcherze,
• Leki przeciwhistaminowe – łagodzą swędzenie,
• Noszenie luźnych ubrań,
• Stosowanie jałowych opatrunków z gazy w miejscach gdzie występują zmiany chorobowe, które przyspieszą gojenie się pęcherzy i zapobiegną powstawaniu infekcji,
• Galmanowy balsam do ciała oraz kąpiele w płatkach owsianych – łagodzą swędzenie.