Łupież pstry: objawy, przyczyny i leczenie

Słysząc określenie łupież widzimy przede wszystkim nieestetyczne opadające ze skóry głowy białe płatki. Pamiętać należy jednak że łupież może mieć różne postaci. Jedną z nich jest forma pstra, która powstaje w wyniku zainfekowania skóry gładkiej grzybem drożdżopodobnym.

U kogo najczęściej pojawia się łupież pstry?

Schorzenie o nazwie łupież pstry występuje najczęściej u młodych dorosłych, którzy zakończyli już okres dojrzewania płciowego. Nie wyklucza to jednak zarażenia się chorobą przez osoby z innych grup wiekowych – rzadko diagnozuje się schorzenie u dzieci oraz u starszych dorosłych.

Gdzie lokalizują się zmiany skórne?

Łupież pstry to choroba dotykająca skóry. Jej najczęstsze lokalizacje to klatka piersiowa, szyja, tułów oraz owłosiona skóra głowy.

Czy łupież pstry jest podobny do zwykłego łupieżu, który zna każdy z nas?

Absolutnie nie. Łupież pstry wygląda zupełnie inaczej. Na skórze pojawiają się plamy. Najczęściej również lokalizacja zmian jest inna. Różnicą jest również fakt, że łupież pospolity możemy zwykle bardzo szybko usunąć korzystając z dostępnych w każdej drogerii szamponów, natomiast walka z odmianą pstrą może pochłonąć znacznie dłuższy okres czasu i wymagać pomocy specjalisty dermatologa. Pojawiające się na skórze zmiany są mało estetyczne i mogą wywoływać kompleksy, pomimo iż zwykle można skutecznie zakryć je ubraniem.

Co robić gdy zauważymy na skórze niepokojące zmiany i podejrzewamy wystąpienie łupieżu pstrego?

Gdy na naszej skórze pojawiają się jakiekolwiek niepokojące zmiany, jako laicy wspierani wiedzą i zdjęciami z sieci nie jesteśmy w stanie samodzielnie postawić w pełni trafnej diagnozy i wdrożyć odpowiedniego leczenia. Dlatego najlepszym i najrozsądniejszym rozwiązaniem będzie udanie się do lekarza specjalisty dermatologa.

Objawy łupieżu pstrego

Łupież pstry zdarza się dość często jednak wiele osób nie zwraca uwagi na jego podstawowe objawy. Lekarze dermatolodzy mówią, że jest to schorzenie, które bardzo łatwo rozpoznać. Zalecają również skrupulatne obserwowanie swojej skóry i ciała i reagowanie na wszelkie anomalie, w celu uniknięcia pojawienia się powikłań bądź trwałych zmian na skórze, których nie da się usunąć.

Podstawowe objawy łupieżu pstrego:

  • Plamy na skórze – maja kolor brunatno-żółty lub różowy, wyraźnie odróżniają się od zdrowej skóry, ich wielkość jest bardzo charakterystyczna, ponieważ zazwyczaj mają średnicę 3-4 mm. Dodatkowo mają bardzo nieregularny kształt, w miarę postępu choroby powiększają się u łączą ze sobą tworząc zmiany zajmujące duże powierzchnie skóry.
  • Świąd – pojawia się jedynie w niektórych przypadkach.
  • Jeśli zmiany wystąpiły raz bardzo często nawracają.
  • Na wierzchniej warstwie skóry w obrębie plam można zaobserwować drobne łuszczenie.
  • Osoby korzystające z solariów lub opalające się na słońcu zauważą, że miejsca na skórze gdzie jest ona zmieniona nie opalają się. Wynika to z faktu, że patogen produkuje inhibitor melanogenezy, kwasu azelainowego (od tego faktu właśnie pochodzi nazwa schorzenia „pstry”, która związana jest z białymi miejscami na opalonej skórze, która pozostała niezmieniona).
  • Jeśli zmiany na skórze posmarujemy nalewką jodową stają się bardziej widoczne.
  • Jeśli zmiany na skórze poddane zostaną działaniu lampy Wooda to fluorescencja będzie miała kolor ceglasty bądź żółtawy.

Przyczyny

Przyczyną wystąpienia choroby – łupieżu pstrego, jest zakażenie litofilnymi grzybami drożdżopodobnymi należącymi do gatunku Pityrosporum ovale (inne nazwy – Malessezia furfur, Pityrosporum furfur oraz Pityrosporum orbiculare).

Łupież pstry zaliczany jest przez specjalistów do grupy grzybic skóry gładkiej. Pośród czynników predysponujących do zachorowania wymienia się:

  • Osobnicza podatność skóry,
  • Nadmierna potliwość,
  • Nasilony łojotok,
  • Zaniedbywanie higieny osobistej,
  • Korzystanie z przyrządów pielęgnacyjnych należących do innych osób,
  • Wymienianie się np. przez dziewczęta klapkami na basenie czy też nakryciami głowy,
  • Korzystanie z solarium – najlepiej wybierać renomowane gabinety oferujące stojące solaria bądź takie w których mamy pewność że łóżka są dokładnie dezynfekowane po każdym kliencie,
  • Korzystanie z basenu – należy zachować ostrożność i nie przemieszczać się po pływalni ani pod prysznicem na boso – klapki są obowiązkowe,
  • Antybiotykoterapia,
  • Przyjmowanie doustnych środków antykoncepcyjnych,
  • Leczenie środkami w których skład wchodzą kortykosteroidy,
  • Bezpośredni – fizyczny kontakt z osobą chorą,
  • Zaburzenia układu odpornościowego organizmu,
  • Tłusta cera,
  • Wysoki poziom wilgotności powietrza,
  • Ciepły klimat,
  • Noszenie odzieży, która nie przepuszcza powietrza,
  • Otyłość.

Leczenie łupieży pstrego

Aby rozpocząć proces leczenia musimy udać się do lekarza dermatologa. On ustala diagnozę na podstawie obrazu klinicznego choroby. Aby potwierdzić swoje stwierdzenie może posłużyć się nalewką jodową, która pomoże uwidocznić zmiany bądź lampą Wooda, pod której wpływem również pojawi się na nich charakterystyczny kolor. Jeśli zmiany ulegają powierzchownemu łuszczeniu możliwe jest pobranie fragmentu naskórka do badania mikrobiologicznego, które określi dokładny gatunek grzyba, który zainfekował skórę, dzięki czemu również leczenie będzie skuteczniejsze.

Choroby, które lekarz musi wykluczyć aby stwierdzić zachorowanie na łupież pstry:

  • Bielactwo kiłowe,
  • Bielactwo nabyte,
  • Łupież różowy Giberta,
  • Wyprysk łojotokowy.

Leczenie miejscowe

Stosowanie odpowiednich szamponów – przez pierwszy tydzień codziennie, później raz w tygodniu, delikatnie wcieramy w skórę głowy do uzyskania spienienia, pozostawiamy na kilka minut i spłukujemy z włosów. Większość tego typu szamponów jako składową nazwy zawiera imidazol.

Stosowanie preparatów zawierających związki pirytonianu cynku oraz selenu.

Stosowanie leków o działaniu przeciwgrzybicznym w formie maści i kremów – w ich składzie znajdują się ketokonazol, klotrimazol oraz mikonazol.

Leczenie ogólne

Znajduje zastosowanie w sytuacji gdy zmiany na skórze pozostają oporne na środki leczenia miejscowego. W tym rodzaju leczenia wykorzystuje się:

  • Ketokonazol – przez okres 10 dni,
  • Itrakonazol lub flukonazol – przez okres 7 dni.

Leczenie zachowawcze

Stosuje się po wyleczeniu zmian na skórze. Jego celem jest zapobieganie pojawianiu się nawrotów choroby.

  • Wykorzystywanie w pielęgnacji ciała szamponów oraz mydeł, w których składzie znajduje się kwas salicylowy.

Należy pamiętać, że leczenie powinno bezwzględnie odbywać się pod kontrolą lekarza. Tylko w ten sposób stosując odpowiednie preparaty dla naszej skóry unikniemy utrwalenia się plam na skórze na zawsze.

Łupież pstry w ciąży

Jeśli objawy łupieżu pstrego pojawią się w trakcie trwania ciąży u kobiety pojawia się obawa, że sama choroba lub jej leczenie może mieć jakiś wpływ na dziecko. Zamiast się zamartwiać, po zaobserwowaniu u siebie pierwszych objawów należy koniecznie udać się do lekarza dermatologa, który określi co dzieje się z naszą skórą i dopasuje leczenie do naszego stanu.

Czy łupież pstry albo jego leczenie mogą oddziaływać negatywnie na płód?

Pojawienie się łupieżu pstrego w czasie ciąży nie powinno mieć żadnego wpływu na rozwijające się dziecko. Pamiętajmy jednak, że jest to stan wyjątkowy i wszelkie nieprawidłowości w organizmie powinno się konsultować z lekarzem. Absolutnie nie wolno leczyć się na własną rękę. Jeśli specjalista stwierdzi zachorowanie na łupież pstry zaproponuje najlepszą możliwą kurację. Początkowo chorobę leczy się najczęściej środkami o działaniu miejscowym, które w najmniejszy sposób nie oddziałują na rozwijający się malutki organizm.

Może ci się spodobać również
Zostaw odpowiedź

Twoj adres e-mail nie bedzie opublikowany.