Białaczka: objawy, przyczyny i leczenie

Białaczka (łac. leucaemia) to choroba, w której dochodzi do zmian w ilości oraz jakości leukocytów znajdujących się w krwi, szpiku kostnym czy narządach wewnętrznych (śledziona, węzły chłonne).Więcej na temat białaczki znajdziesz tutaj.

Gdy mamy do czynienia z białaczką ostrą próbka krwi pacjentów ma białawy odcień stąd właśnie wynika nazwa całej grupy chorób nowotworowych powiązanych z układem krwiotwórczym. Zdecydowanie więcej przypadków występowania tego nowotworu notowanych jest u mężczyzn niż u kobiet.

Podział

Wyróżnia się podział białaczek ze względu na stopień ich nasilenia:

• ostra –występują znacznie częściej,
• przewlekła – występują znacznie rzadziej.

Drugi podział dotyczy rodzaju komórek ulegających masowemu namnażaniu :

• limfatyczne – wyróżnia je wzrastająca ilość leukocytów,
• szpikowe – wzrasta ilość innych białek krwi.

Na podstawie dwóch powyższych podziałów klasyfikowane są cztery rodzaje białaczek:

• ostra limfatyczna (ALL),
• ostra szpikowa (AML),
• przewlekła limfatyczna (CLL),
• przewlekła szpikowa (CML).

Przyczyny

Przeprowadzone liczne badania nie dały jednoznacznej odpowiedzi na temat przyczyny występowania białaczki.

Wpływ mogą mieć takie czynniki jak:

• promieniowanie,
• wirusy,
• niektóre substancje chemiczne,
• wrodzone predyspozycje genetyczne.

Zwykle łączy się kilka tych czynników w wyniku czego ułatwiony jest proces zachodzenia zmian leukocytowych oraz dochodzi do osłabienia odporności organizmu.

Objawy białaczki

Różne typy schorzenia zwykle dają podobne objawy, które nie zawsze można zaobserwować w początkach choroby. Zdarza się, że przewlekłe odmiany nie dają żadnych widocznych objawów. Pierwszy niepokój pojawia się zazwyczaj w wyniku nieprawidłowego wyniku badań krwi – znaczna leukocytoza ( za wysoka ilość białych krwinek) lub niedokrwistość. Początki białaczki ostrej może dawać objawy grypopodobne – gorączka, znaczne zmęczenie, bóle mięśniowo- stawowe, nocne poty.

Objawy charakterystyczne dla różnych rodzajów białaczek:

• leukocytoza,
• anemia ( niedokrwistość),
• osłabienie,
• bladość,
• duszności,
• często pojawiające się, trudne do zatamowania krwawienia,
• powiększenie węzłów chłonnych,
• powiększenie wątroby,
• powiększenie śledziony,
• krwotoki z nosa,
• powstawanie wybroczyn,
• podatność na zakażenia,
• krwiomocz,
• łatwe tworzenie się siniaków,
• utrata łaknienia i wychudzenie,
• uczucie ucisku w lewym podżebrzu.

Leczenie białaczki

Leczenie białaczki uzależnione jest w głównej mierze od jej rodzaju, stopnia zaawansowania, a także ogólnego stanu osoby chorej. Dzielimy je na dwie grupy:

• Radykalne – ukierunkowane na wyleczenie czyli zlikwidowanie patologicznej populacji komórek w organizmie.
• Paliatywne – ukierunkowane na zatrzymanie postępu choroby.

Sposoby leczenia białaczki:

• polichemioterapia,
• indukcja remisji – zmniejszenie ilości komórek białaczkowych do wartości z jaką układ immunologiczny sobie poradzi, może sam kontrolować,
• przyjmowanie leków dopasowanych do biorytmu komórek białaczkowych,
• przeprowadzanie 5-7 kuracji powtarzalnych, oddzielonych przerwami,
• immunoterapia,
• redukcja,
• podtrzymywanie remisji – jego celem jest utrzymywanie ilości komórek białaczkowych w stanie podporządkowanym układowi immunologicznemu i nie dopuszczanie do wzrostu ich liczby,
• leczenie intensyfikacyjne – zastosowanie w możliwie najkrótszym czasie kilku cykli polichemioterapii z zwiększonymi dawkami leków,
• przeszczep szpiku kostnego.

Leczenie wspomagające

• leczenie skazy krwotocznej,
• zapobieganie zakażeniom i leczenie ich,
• właściwa dieta,
• leczenie niedokrwistości.

Ciekawostki

• najczęściej na białaczkę chorują bardzo małe dzieci ( diagnozowana jest u nich zwykle ostra białaczka limfatyczna, u dorosłych natomiast najczęściej stwierdzana jest ostra białaczka szpikowa ).
• białaczka występuje częściej u osób z zespołem Downa, niż u osób posiadających niezmutowany gen.