Anoreksja: objawy, przyczyny i leczenie

Anoreksja ( inaczej Jadłowstręt psychiczny ) jest zaburzeniem odżywiania, które polega na celowej utracie masy ciała wywoływanej i utrzymywanej przez osobę chorą. Zaburzony zostaje obraz własnego ciała. Osoba cierpiąca na tę przypadłość wyznacza sobie bardzo niski limit wagi.

Na zachorowanie najbardziej narażone są osoby pomiędzy 14 a 18 rokiem życia. Choroba po raz pierwszy opisana została w XVII wieku przez Richarda Mortona.

Przyczyny

Podstawową rolę w przebiegu zachorowania odgrywają czynniki osobowościowe, biologiczne, rodzinne oraz kulturowe. Anoreksja dotyka głównie kobiet oraz dziewcząt, które czują nieświadomy lęk przed identyfikacją z własną płcią. Sprzeciwiają się własnej seksualności, unikają kontaktu z innymi ludźmi – w głównej mierze z płcią przeciwną oraz uporczywie się odchudzają w celu zachowania dziecięcej sylwetki jaką posiadały przed okresem pokwitania.

Często występuje wtórny brak miesiączki. Obsesyjnie boją się przybrania na wadze, „szczupła” sylwetka staje się kluczem do sukcesu. Zwykle są to osoby cechujące się niską pewnością siebie, które na każdym kroku chcą udowadniać swoją wartość i to, że są najlepsze, przykładają wielkich starań do kształcenia i nauki a jednocześnie panicznie boją się wszelkich niepowodzeń. Osoby chore nie zauważają swojego wychudzenia, stojąc przed lustrem stale myślą, że ważą zbyt dużo.

Objawy anoreksji

U osób cierpiących na anoreksje pojawiają się następujące objawy fizyczne i psychiczne:

  • wyniszczenie organizmu,
  • obniżone ciśnienie krwi,
  • spowolnienie czynności serca oraz tętna,
  • zaparcia,
  • wzdęcia,
  • suchość i łuszczenie się skóry,
  • obrzęki dłoni i stóp,
  • zimne dłonie,
  • znaczna utrata włosów,
  • lanugo czyli meszek na twarzy i ciele,
  • anemia,
  • drażliwość,
  • nadmierna potliwość stóp,
  • bezsenność,
  • u kobiet brak menstruacji lub znacząco wydłużone okresy pomiędzy krwawieniami,
  • depresyjne nastroje ( niska samoocena, poczucie beznadziejności ),
  • dezorientacja, zakłopotanie,
  • krótki oddech,
  • zawroty głowy,
  • częste bóle głowy,
  • omdlenia,
  • bladość skóry,
  • podkrążone oczy,
  • izolowanie się od otoczenia,
  • zachowania obsesyjno- kompulsywne ( głównie w odniesieniu do jedzenia ).

Diagnostyka

  1. obniżenie masy ciała lub u dzieci brak odpowiedniego przyrostu wagi, na poziomie odpowiednim do wieku,
  2. narzucenie sobie ubytku masy ciała poprzez unikanie „tuczących pokarmów”,
  3. zaburzenia endokrynne osi przysadkowo-gonadalnej obejmujące liczne układy – przejawem jest zanik menstruacji u kobiet oraz utrata zainteresowań seksualnych i potencji u mężczyzn. Wyjątek stanowi występowanie krwawień miesiączkowych u kobiet stosujących leczenie hormonalne – zwykle w formie tabletek antykoncepcyjnych,
  4. uważanie siebie za osobę otyłą oraz strach przed przybraniem na wadze, w wyniku czego następuje narzucenie sobie niskiego poziomu „odpowiedniej” masy ciała,

Czynnikiem pomocniczym w zdiagnozowaniu anoreksji jest określenie poziomu BMI.

Rodzaje anoreksji

  1. typ restrykcyjny – w celu obniżenia masy ciała stosowana jest głównie głodówka i ćwiczenia fizyczne,
  2. typ bulimiczny – poza ograniczeniem ilości jedzenia, osoba chora kompensuje ilość kalorii za pomocą prowokacji wymiotów, wykorzystywanie środków przeczyszczających oraz moczopędnych.

Leczenie anoreksji

Wyleczenie anoreksji jest trudnym i długim procesem. Osoba chora musi się niejako nauczyć jeść od nowa. Konieczne jest przezwyciężenie leku przed przybraniem na wadze, wstrętu do jedzenia, oraz wszystkich negatywnych emocji wywołanych przez anoreksję. Psychoterapia uzależniona jest od tego czy pacjent spożywa pokarmy i jest bardzo długotrwała. Komplikacją procesu leczenia jest fakt, iż osoby cierpiące na tę przypadłość zwykle zaprzeczają istnieniu chory i nie chcą podejmować leczenia.

Zdania na temat miejsca leczenia anoreksji pozostają podzielone. Do wyboru jest leczenie szpitalne i w poradni. Konieczność opieki ambulatoryjnej określana jest na podstawie poziomu BMI, nie pojawienia się efektów dotychczasowego leczenia, złego stanu psychicznego – depresji, zagrażania samemu sobie poprzez myśli i tendencje samobójcze oraz złego stanu ogólnego.

Leczenie anoreksji ma na celu:

  • odzyskanie właściwej masy ciała,
  • leczenie ewentualnych następstw wywołanych przez długotrwałe niedożywienie,
  • pozbycie się zachowań i myśli, które pojawiały się przy zaburzeniach jedzenia – w celu zapobiegania nawrotom choroby,
  • leczenie zaburzeń psychicznych związanych z zaburzeniami jedzenia.

Ciekawostki

  • na anoreksję zapadają przede wszystkim kobiety, jednak dotyczy ona także mężczyzn, szacuje się, że wśród wszystkich chorych około 6% stanowią mężczyźni,
  • osoby chore na anoreksje w sposób wręcz mistrzowski stwarzają pozory, że normalnie się odżywiają, należy więc upewnić się, że posiłki są faktycznie zjadane,
  • anoreksja jest zaburzeniem odżywania, które przejmuje kontrolę nad życiem osoby chorej, nie jest ono w najmniejszym stopniu wyznacznikiem samokontroli.
Może ci się spodobać również
1 komentarz
  1. magda mówi

    przy anoreksji trzeba szybko działać,przy tej chorobie jednocześnie mamy poważne problemy z psychiką oraz z ciałem

Odpowiedz na 1 |

Twoj adres e-mail nie bedzie opublikowany.